Stil verdriet wat niemand ziet en waarover je niet spreekt

Soms maak je een keuze die je leven in twee stukken breekt: ervoor en erna. Niet omdat je dat wilde. Maar omdat je niet anders kon. Een beslissing uit paniek, angst, of omdat je je overgeleverd voelde aan de omstandigheden.

Een abortus is voor veel vrouwen geen opluchting, maar een litteken. Onzichtbaar voor de buitenwereld. Vaak verzwegen – uit schaamte, schuld, of omdat de omgeving er liever niet over praat. Ook als je wist dat het de juiste beslissing was, kan het diep pijn doen.

Gevoelens van verlies, verdriet, schuld, boosheid of zelfs opluchting zijn normaal. Meestal verdwijnen deze na enkele weken. Maar wanneer ze blijven hangen en zwaarder worden, wacht dan niet. Zoek hulp. Praat met je huisarts of neem contact op met Fiom.

De stilte daarna

Misschien voel je je verdoofd. Of leeg. Of juist overspoeld. Soms weet je zelf niet meer wat je voelde.  

Mensen om je heen gaan door. Ze zeggen niets. Ze vragen niets. Of ze zeggen goedbedoeld: “Je moet het een plek geven.” Maar hoe geef je iets een plek waar geen ruimte voor lijkt te zijn?

Veel vrouwen herinneren zich elk detail:
De datum. De kamer. De geur.
De woorden die werden gezegd.
Het moment dat alles stilviel.

En daarna... de leegte. De muren van het gewone leven, waarbinnen jouw pijn geen naam mag hebben.

Abortustrauma verwerken – hoe geef je verdriet een plek?

Abortustrauma verwerken is geen kwestie van loslaten of relativeren. Het is een proces. Vaak zonder iets of houvast. En wat je voelt, dat past niet in een hokje.

Veel vrouwen ervaren een combinatie van klachten na een abortus, zoals:

• Slaapproblemen
• Concentratieverlies
• Huilbuien
• Lusteloosheid
• Depressieve gevoelens
• Moeite met het zien of vasthouden van baby’s
• Afgenomen seksuele behoefte (seksuele vermijding)

Soms werd de keuze voor abortus gemaakt onder druk – door een partner, familie, medische redenen, of financiële zorgen. Er zijn vrouwen die abortus ondergaan na seksueel misbruik. Ook dat draagt bij aan het trauma.

Relaties raken onder spanning. Sommige breken. En jij blijft achter met gevoelens van:

• Schaamte
• Verdriet
• Spijt
• Minderwaardigheid
• Boosheid
• Angst

Het masker dat je draagt

Voor anderen ben je sterk. Of stil. Of 'gewoon weer verder aan het gaan'. Maar binnenin voel je je misschien gebroken. Alsof je iets kwijt bent geraakt dat nooit mocht bestaan. Een rouwproces zonder graf, zonder foto.

Soms voel je schuld omdat je verdriet hebt – “Ik heb er toch zelf voor gekozen?”
Soms voel je schuld omdat je géén verdriet voelt of niet mag voelen.
Alles is mogelijk. Alles is normaal. Maar niets voelt echt geruststellend.

Mijn persoonlijke ritueel

Wat mij hielp was schrijven. Schriften vol. Alles eruit. Zinnen, woorden, flarden. Boosheid. Schuld. Verdriet. Papier oordeelt niet. Het werd mijn stille bondgenoot.

En daarna? Verbranden.
Ik keek hoe mijn pijn in rook opging.

Ooit kocht ik een klein beeldje dat alles symboliseerde. Jarenlang was het bij me, hield ik het levend. Tot ik er op een dag klaar voor was – ik begroef het op een stil plekje in het bos, tussen het mos, de varens, en bloemetjes die elk voorjaar opnieuw bloeien.

Dat werd mijn manier van afscheid nemen.

Misschien helpt dit jou ook:

• Zoek psychologische hulp
• Schrijf een brief aan het kindje (één zin kan al genoeg zijn)
• Plant een boom of bloem
• Geef het verlies een naam
• Begraaf iets dat symbool staat voor jouw gevoel
• Deel je verhaal met iemand die echt luistert
• Wacht niet te lang

Een zachte ondersteuning bij een verlies wat moeilijk te benoemen is

Bachbloesem mix Liefdesverdriet kan ondersteunen voor wie iets heeft moeten loslaten dat diep geraakt heeft. Soms gaat het om een liefde die je wel voelde, maar nooit hebt vastgehouden. Een verbinding die werd verbroken nog vóór het kon groeien.

Of misschien voel je gemis om iets wat er nooit echt is geweest, maar waarvan het verlangen en de leegte je van binnen stiller maken.

Bachbloesems zijn geen wonder druppeltjes. Ze wissen niets uit.
Maar ze kunnen helpen om de scherpe randen wat zachter te maken.
Ze brengen ruimte voor zachtheid, mildheid en innerlijke rust.

Want waar verdriet is, is liefde.
En liefde blijft – ook als alles anders is geworden.

Het hoeft niet zo te blijven

Leven met abortustrauma is overleven. 
Maar dat hoeft niet zo te blijven.

Je mag verdriet hebben. Je mag spijt voelen.
En je mag opnieuw leren vertrouwen op jezelf – ook als dat langzaam gaat.

Misschien herken jij jezelf in dit verhaal. Of iemand die je lief is.
Weet dan: je bent niet alleen.

Wat te doen aan psychische problemen na abortus?

Het is belangrijk om steun te krijgen – maar die is er niet altijd. Omdat abortus nog steeds beladen is.

Blijf er niet alleen mee rondlopen.  

Je kunt terecht bij:

• Fiom (Nederland)
• Fara (België)